Een klap in je gezicht, opgesloten worden in het toilet, of zelfs in het ziekenhuis belanden. En dat allemaal niet per ongeluk, maar gewoon omdat je niet het juiste antwoord geeft. Ondenkbaar in Nederland, maar in Nepal komen lijfstraffen nog steeds voor op school. Dat vertelt Ramila Karmacharya, projectmanager van INTENT in Nepal. We spraken haar over de uitdagingen in het Nepalese onderwijs, de systeemverandering die we beogen en de positie van christenen in het land.
Voorzichtig
De politieke verandering die resulteerde in een seculiere republiek had grote gevolgen voor de samenleving. Er kwam meer vrijheid voor organisaties en bedrijven, er werd meer geïnvesteerd in de infrastructuur van het land en er kwamen meer vrijheden voor minderheden. ‘Vijfendertig jaar geleden waren er vijf of zes kerken in het land, tegenwoordig zijn dat er honderden.’
Helemaal vrij zijn de minderheden niet. Christelijk onderwijs is door wetgeving ook verboden. ‘We mogen niemand bekeren, maar wel ons geloof uitdragen,’ legt Ramila uit. ‘In onze daden kunnen we getuigen. We verbergen onze identiteit niet en als iemand er naar vraagt, mogen we het Woord delen.’ Toch moeten christenen in Nepal voorzichtig zijn. ‘Het is soms op eieren lopen.’
‘We verbergen onze identiteit niet.’
– Ramila Karmacharya
Training van docenten
In het programma INTENT werkt Woord en Daad al jaren samen met ECEC aan een kwaliteitsverbetering van het onderwijs in Nepal. Samen met deze partnerorganisatie en een Nepalese universiteit ontwikkelden we een opleiding op hbo-niveau voor docenten. Sinds 2022 is INTENT gegroeid met in totaal nu vier organisaties. ‘Samen hebben we nagedacht over de systeemverandering die nodig is
om de kwaliteit van het onderwijs te verbeteren.’
Training van docenten is één van de speerpunten. ‘Het onderwijs in Nepal is heel theoretisch en gericht op memoriseren van de lesstof. Met training ondersteunen we docenten om de theorie ook praktisch te maken in de klas.’ Na deze training kunnen docenten doorstromen naar de hbo-opleiding om een accreditatie te halen.
Waardengedreven onderwijs
Op scholen in Nepal staat discipline en respect hoog in het vaandel. ‘Over het algemeen zijn docenten aardig en worden ze gerespecteerd, maar er zijn uitzonderingen.’ Daarmee doelt Ramila op docenten die kinderen voor straf opsluiten of slaan. Zelf herinnert ze zich uit haar kindertijd dat ze een klap op haar wang kreeg, omdat ze niet snel genoeg antwoord gaf.
INTENT stimuleert waardengedreven onderwijs. Karmacharya noemt het concept ‘een nieuwe aanpak’. Hoe docenten hun leerlingen behandelen heeft een blijvende impact. ‘Wat herinner jij je van docenten op de middelbare school? Wat ze je leerden of hoe ze je behandelden? In trainingen voor docenten worden die vragen omgedraaid: hoe wil je als docent herinnerd worden? Wil je kinderen zelfvertrouwen meegeven, waarmee ze een toekomst kunnen opbouwen? De focus op de relatie tussen docent en kind is een nieuw concept, het is belangrijk dat docenten zich hiervan bewust zijn.’
Samenwerking
‘Toen ik naar school ging, was de enige betrokkenheid van mijn ouders dat ze het schoolgeld betaalden,’ herinnert Ramila zich. Dat moet anders, vindt ze. De betrokkenheid van ouders op het onderwijs is belangrijk voor de prestaties van hun kinderen en de school. INTENT draagt bij aan een hogere betrokkenheid van ouders. ‘Nu zien we dat scholen en ouders meer samen optrekken.’ Zo zijn ouders onder andere vertegenwoordigd in het management van de school. ‘Ouders en scholen zijn hier heel positief over.’
Om bij te dragen aan die veranderingen werkt INTENT nauw samen met de Nepalese overheid. ‘Als we deze systemen willen veranderen, moeten we samenwerken met de overheid.’ Vooral met lokale overheden is er een goede samenwerking. Deze lokale autoriteiten zijn verantwoordelijk voor de publieke scholen in een district. ‘INTENT is nog relatief jong, op deze manier bouwen we aan onze zichtbaarheid en dragen we bij aan goed onderwijs. Onderwijs maakt een enorm verschil in het leven van kinderen. Onderwijs is de sleutel. Met alle vernieuwingen leren kinderen beter op eigen benen te staan.’